Hoogste tijd voor een nieuwe column. Het lijkt alsof ik het een beetje heb laten afweten de laatste tijd. Dat is zeker niet de bedoeling maar er kan zich soms een cumulatie voordoen van andere prioriteiten. Daarvan was in de afgelopen periode sprake.
Terecht word ik soms aan mijn jasje getrokken met de vraag waar de volgende column blijft. Dat zie ik als een positief signaal want kennelijk wordt die gemist. Dat moedigt mij aan! Ik ben er maar eens goed voor gaan zitten.
Eind vorig jaar presenteerde het bestuur zich tijdens de ALV in nieuwe samenstelling. Aan de routiniers Mirjam de Haer (lid) en José den Hollander (secretaris) werd een drietal nieuwe bestuursleden toegevoegd: Egbert Sprokkeldreef (voorzitter), Fred Muller (penningmeester) en Arjen Zoutewelle (lid). Een goede mix van kennis en ervaring in combinatie met nieuw bloed. Ofschoon het bestuur in deze samenstelling alweer zo’n 250 dagen in charge is, wens ik alle bestuursleden moed, energie en volharding.
Het bestuurswerk is niet altijd even gemakkelijk en soms zelfs ronduit ondankbaar. Neuzen zijn nu eenmaal wel eens verschillend gericht, verwachtingen kunnen uitlopen op teleurstelling en het is per definitie onmogelijk om het alle leden volledig naar de zin te maken. Er komen complexe beleidskwesties aan de orde, zoals bijvoorbeeld de invoering van de gewichtslimiet die nog verder zal worden uitgerold.
Respectvol met elkaar omgaan, verdraagzaamheid en openhartige communicatie vormen veelal de sleutel tot succes. Ik ben blij met het nieuwe bestuur dat bereidheid heeft om tijd en inspanning te leveren en om verantwoordelijkheid te nemen in het belang van een toekomstgerichte organisatie van de ruitervereniging en een duurzame bedrijfsvoering. Dank aan alle bestuursleden voor hun inzet!
Naast het bedanken voor mankracht, is er ook reden om paarden te bedanken. Dat gebeurde in februari tijdens het sluitstuk van de KWPN-hengstenshow in de Brabanthallen in Den Bosch. Daar verscheen nog éénmaal de bijzondere en charismatische Totilas in de ring aan de hand van Matthias Alexander Rath, vergezeld van 3 Totilas’ zonen, gereden door Hans-Peter Minderhoud, Edward Gal en Adelinde Cornelissen, en 4 kleinzonen. Een even indrukwekkend als emotioneel optreden dat veel sentiment teweegbracht bij het aanwezige publiek.
Tijdens Indoor Brabant een maand later, was het nog een keer raak. Toen stond Zenith, het succesvolle toppaard van Jeroen Dubbeldam, in de schijnwerpers vanwege zijn pensionering. Zenith was geen allemansvriend maar een paard met gebruiksaanwijzing. Een handleiding die door Jeroen zelf lijkt te zijn geschreven in zijn eigen taal. Hij wist de sensibele ruin met geduld en gevoel groot te maken. Zenith lag nooit zo goed in de markt. Kopers waren alleen geïnteresseerd als zij Jeroen Dubbeldam erbij kregen want hij was immers de enige die het paard kon rijden…..
Zelf viel mij een bijzondere eer te beurt toen ik werd gevraagd om op Koningsdag de parade af te nemen. Aanvankelijk was ik een beetje in verlegenheid gebracht door zoveel credits maar toch heb ik de sympathieke geste in dank aanvaard. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik zelden of nooit aanwezig ben in de manege op Koningsdag. Ik kom uit een Oranjegezind nest en van jongs af aan zaten wij met Koninginnedag voor de buis met de ogen gericht op het bordes van Paleis Soestdijk waar Koningin Juliana en Prins Bernhard braaf met familie stonden te zwaaien naar alle passanten die langs de bekende trappen marcheerden. En nog altijd volg ik de NOS-uitzending met Koningsdag. En laat ik dus verstek gaan in de manege…..
De mooie parade onder leiding van Albert Nap raakte mij. Alle paarden even mooi verzorgd, een glunderende vaandeldrager met spierballen en trotse ruiters te paard. Arjen draaide aan de knoppen van het volkslied en alle paarden op een grassprietje nauwkeurig opgelijnd. Dat zorgde voor een hoog wauw-effect! Een schitterend schouwspel waarbij ik, eerlijk is eerlijk, extra oog had voor mooie Sally!
Eind juli kregen de paarden en pony’s hun welverdiende vakantie van twee weken. Van mij zouden het er wel drie mogen zijn….. Dat betekent voor personeel en bedrijfsleiding echter alles behalve vakantie! Er is ongelooflijk veel werk verzet: gesopt, gespoten, gedweild, gezeemd, gepoetst. Van laag bij de grond tot hoog in de nok. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Van maandag tot en met zondag. Het resultaat mag er zijn. Kijk maar eens goed om je heen. Dank aan degenen die daarvoor een krachtsinspanning hebben geleverd. De hulp kwam soms uit onverwachte hoek. Ik spotte in de hoogwerker zelfs iemand die nog nooit op de rug van een paard heeft gezeten! En dan was er van de week nog tot laat in de avond een schilder bezig die in alle bescheidenheid met een verfrollertje het hindernismateriaal van een frisse jas voorzag!
Aan de vooravond van de paardenvakantie was het uitzonderlijk warm. Het kwik liep op tot ver boven dertig, ja zelfs boven veertig graden. Dat zijn geen temperaturen om een paard aan het werk te zetten. Zo ontstond het plan om de les te skippen en in plaats daarvan iets te doen in het algemeen belang. De ene lesgroep richtte zich daarbij op het douchen van de manegepaarden, de andere groep ging met schoonmaakwerkzaamheden aan de slag. Na afloop was er heerlijke watermeloen, een hapje en een drankje.
Leuk, samenbindend en nuttig om op die manier met elkaar bezig te zijn en iets goeds tot stand te brengen. Zo kunnen wij met elkaar glans geven aan het verenigingsleven.
Onder de zomerzon kwamen er nog meer mooie evenementen tot stand: de vrijwilligersavond met een even swingend als mediterraan karakter. Dat laatste voornamelijk vanwege de sangria die héérlijk was! En het ponykamp onder ongekend tropische omstandigheden. Thema Al Chapony. De leiding, bestaande uit Agnes Romijn, Liscia Beenhakker, Sharon Hofland, Sharon Besemer, Daan Visser, Arjen Zoutewelle en Esmee Kars, wist het hoofd gelukkig koel te houden en zorgde voor een verrassend en zeer afwisselend programma waarbij optimaal rekening werd gehouden met het welzijn van de pony’s vanwege de hoge temperaturen.
Ook voor degenen die de leeftijd van het ponykamp zijn gepasseerd is er goed nieuws bij dorstig en minder dorstig weer. De biervoorziening werd omgebouwd en er vloeit tegenwoordig Hertog Jan uit de tap in plaats van Grolsch. De bar is anders ingedeeld en is een 2.0 versie geworden van zichzelf. Dat laatste betreft vooral ook de koelvoorziening die in zeer belangrijke mate energie-armer is geworden. Daar waar mogelijkheden zijn, letten bestuur en bedrijfsleiding ook scherp op duurzaamheid en maatschappelijk verantwoord ondernemen.
Onder het hoofdstuk lief en leed nog enkele ontwikkelingen van belang:
Kim Hofland schonk het leven aan zoon Vince die zijn komst eerder aankondigde dan verwacht. Dat bracht wat opstartproblemen met zich mee maar intussen is Vince thuis en gaat het gelukkig goed. Proficiat Kim en Jeroen!
Barbara Ridderhof heeft na een lang dienstverband afscheid genomen. We kunnen ons de manege nauwelijks zonder Barbara voorstellen maar zullen haar zeker nog regelmatig op stal zien bij haar paard Ronnie en vanwege de verzorging van kat Odin.
Jessica de Graaf neemt het takenpakket van Barbara volledig over.
Lesley van Dongen verruilt de paarden toch weer voor een ander vak waarin hij zich thuisvoelt: de bouw. Hij wordt vervangen door Duncan Collins die een achtergrond heeft als reining ruiter.
En tenslotte moeten wij afscheid nemen van Ziebrugje, de vos met het ramshoofd die vaak zo onverwacht uit de hoek kon komen.
De opstart na de zomervakantie, is niet alleen een schoon maar ook een nieuw begin. En daarbij horen goede voornemens. Zelf heb ik zo’n goed voornemen. Vroeger in de manege aanwezig om rustig te kunnen voorbereiden op de les: poetsen, zadelen, stro uit de staart verwijderen en hoeven krabben. Het is een cadeautje aan jezelf en aan je paard om zo aandachtig en ontspannen bezig te zijn. In plaats van in rengalop met rook uit de oren de stal in te hollen. Of, erger nog: ouders die bellen met het verzoek of het personeel kan zadelen. Ook aan het einde van de les is het fijn om de tijd te nemen je paard te verzorgen: afsponzen of droogwrijven, de paardenrug masseren voor de bloedcirculatie na gedane arbeid. Dat is iets heel anders dan snel wegspurten omdat papa of mama staan te toeteren op de parkeerplaats…..
Kritisch kijken naar eigen gedrag is belangrijk in het leven. Dat probeer ik regelmatig te doen. Zoals onlangs in Valkenswaard bij de slotdag van de Longines Global Champions Tour. Landgenoot Harrie Smolders bleef foutloos in de barrage en noteerde een haarscherpe tijd. Andere ruiters waren beduidend langzamer of tikten een balk af. De spanning bereikte een hoogtepunt toen als laatste deelnemer Daniel Deusser in de ring verscheen. Als hij Harrie maar niet van het erepodium zou verstoten….. Ik zat op het puntje van mijn stoel. Toen er een balk sneuvelde, kon ik een spontane vreugdekreet niet onderdrukken. Dat was niet aardig en ook niet sportief.
Dus maak ik hier alsnog een welgemeend excuus: SORRY DANIEL….!
15-08-2019
Marjolijn van Prooijen 